Tim Smid
Een column in een blad dat vlak voor de verkiezingen verschijnt, moet over de verkiezingen gaan, vind ik. Democratie is een groot goed en voor ons stemrecht is gevochten. Maar ik merk dat ik er weinig mee bezig ben. Ik ben al een aantal keren langs een grote verkiezingszuil bij onze Albert Heijn gelopen, ik heb de stempas en de kandidatenlijst in huis maar ik heb nog geen verkiezingsdebat gezien. Ik had geen zin in weer diezelfde mannen in blauwe pakken met ingestudeerde oneliners, onderling gehakketak en presentatoren die onderlinge verschillen uitvergroten. Wat ik wil is dat corona voorbij is, dat mijn mondkapje af mag, dat ik naar het theater en het terras kan, mensen weer recht in de ogen kan kijken en niet met een boog om hen heen hoef te lopen omdat ze een potentieel besmettingsgevaar vormen. Maar daar gaat de politiek niet over.
Wat draagt de politiek eigenlijk bij aan mijn persoonlijke geluk? De politiek heeft mij niet aan een partner geholpen, ze hebben niet mijn huis gebouwd en zorgen niet dat er de kachel aan gaat. Ze hebben er niet voor gezorgd dat ik leuke vrienden heb, dat mijn familie gezond is en dat ik met plezier naar mijn werk ga. (Wel dat ik thuis moet blijven, trouwens…)
Dankzij de politiek heb ik wel kunnen studeren, hoefde ik niet in militaire dienst, kreeg ik geld toen ik geen baan had en kon ik ervoor kiezen om te trouwen met iemand van mijn eigen geslacht. Dankzij de politiek kon ik in een huis wonen, toen ik nog niet zoveel geld verdiende en kan ik nu een comfortabel appartement kopen. Dankzij de politiek rijd ik over een breed fietspad naar mijn werk of rijd ik over een autoweg zonder gaten naar een goed onderhouden bos in de omgeving om daar te wandelen, langs een keurig uitgezette paaltjesroute. Dankzij een soepel 4G-netwerk zie ik na afloop op mijn telefoon hoeveel stappen ik gelopen heb. Als het te glad is of er slecht weer voorspeld wordt, krijg ik van tevoren een waarschuwing.
Dankzij de politiek kan ik van half acht ’s ochtends tot negen uur ’s avonds stemmen op een locatie op ongeveer 100 meter lopen van mijn huis. Ik hoef me daarvoor niet te registreren. Ik hoef alleen maar mijn paspoort mee te nemen. Ik kan kiezen uit 33 partijen en uit ongeveer 900 kandidaten. Vanwege de corona zijn er nog twee extra stemdata en kunnen ouderen ook per post stemmen. Als ik zelf niet kan, kan er ook iemand anders voor me stemmen. Als ik niet weet op wie ik moet stemmen, zijn er zo'n 15 stemwijzers die ik kan invullen.
Ik denk dat ik toch maar even ga op 17 maart. Niet alle kandidaten op de lijst hebben een blauw pak. Het staat me vrij om op een vrouw met een rode jas te stemmen of op een man van kleur. En als ik het niet voor mezelf doe, doe ik het wel voor een ander. Die graag in Nederland wil wonen, naar school, een baan en een dak boven zijn hoofd. Zou de politiek er iets mee te maken hebben dat we in een van gelukkigste landen van de wereld wonen?
