De tijden staan bol van de crisis: landbouwcrisis, vluchtelingencrisis, klimaatcrisis, vertrouwenscrisis, geloofscrisis... Het woord crisis zelf lijdt aan uitholling: als crisis normaal wordt, hoe moet het dan als het nog erger wordt? Hebben we daar dan nog een term voor? En hoe kan het in hemelsnaam nog erger worden?

Nee, we gaan hier niet een potje doemdenken. Dat doen er al genoeg. Bij ons in de kerk werd een startdienst gevierd met als thema ‘Van u is de toekomst’. Al gauw kwam de vraag aan de orde wie die ‘u’ kon zijn. Ik denk dat het antwoord bepalend is voor hoe je de toekomst ziet. In een van de workshops op deze ochtend heb ik daarover een brief geschreven aan mijn kind:

 "Lief kind,

De toekomst is van jou. Jij weet wat er overblijft van onze goeie bedoelingen en mooie plannen. Jij ziet wat er terecht is gekomen van onze wereld, die al in onze tijd zo te lijden had van de mensheid en haar drang naar groter, sneller, meer. Lijkt het nog wat? Zie jij nog een volgende generatie haar weg vinden in het leven?

Dat jij zelf je weg zult vinden is mijn heilige overtuiging. Hoe ik aan dat vertrouwen kom? Ik heb je zien opgroeien. Ik heb gezien hoe jij reageerde op liefde, van ons en van anderen. Die liefde gaat mee jouw toekomst in. Kun je daar chocola van maken? Ik móét erop vertrouwen dat er meer zijn zoals jij, met het hart en de hersens op de juiste plek. Dat er meer zijn die hun doen en laten bepalen laten door liefde: voor zichzelf, elkaar en voor de aarde.

Kijken naar jou heeft mij altijd hoop gegeven dat het nog goed komt. Als jij een zaadje bent, ben je in goede grond terechtgekomen, en dan plant jouw wezen zich voort, misschien niet in biologische, maar zeker in overdrachtelijke zin: wie goed doet, goed ontmoet. Zo heb je immers ook al je partner gevonden, en zo vind je ook andere gelijkgestemden met wie je het aandurft, ondanks je angsten en wat-nou-als-vragen.

Het komt goed,
Mam"

Crises zullen komen en gaan. Beloftes van een nieuwe, betere toekomst gelukkig ook. Van mezelf ben ik echt niet zo’n onverwoestbare optimist, maar nog steeds zie ik in elk kind de belofte dat het anders kan, dat deze aarde, inclusief de mensheid, toekomst heeft. Alleen daarom al moeten wij ervoor zorgen dat elk kind kan opgroeien in liefde. Elk kind? Ja, elk kind, ook dat van anderen