Onze kerk kent twee soorten kerkgangers: zij die op zondagochtend komen en elkaar ‘kennen’ en zij die op zondagmiddag komen en elkaar, waarschijnlijk, niet kennen. De kerkgangers van de zondagmiddag laten soms een berichtje achter:

• Fijn dat ik hier even helemaal alleen rustig kon zitten
• Twintig jaar geleden ben ik hier gedoopt
• Drie jaar geleden is mijn moeder hier begraven
• Wat mooi, die zachte muziek en dat schilderij van de kerk!
• Liefde, vrede en gezondheid wensen wij een ieder toe
• Een verzoek om voorbede in de eerstvolgende dienst (kan naamloos in een glazen pot gedaan worden)

Soms ontmoet degene die om 17:00 uur de kerk sluit nog een kerkganger: een vader met een zoontje van drie; hun echtgenote/moeder was van hieruit vorig jaar begraven…

De eerstgenoemde kerkgangers staan in ons bestand en ‘tellen mee’; de kerkgangers van de middag doen er eveneens toe: die tellen ook mee, alleen niet administratief. We weten dus nooit hoeveel kerkgangers er op zondag zijn geweest – en zo moet het misschien ook maar blijven.