Velen in Stad en Ommeland zullen hem kennen, de op 28 december 2023 overleden Beno Hofman. Als zoon van een doopsgezind predikant werd hij geboren in Workum en verhuisde mee naar Heerenveen en Noord-Holland. Na een studie sociale geografie in Amsterdam verhuisde hij naar Groningen; terug naar de wortels van voorouders en familie. Ondanks dat hij zelf niet eerder in Stad had gewoond, wist hij namelijk zeker: “Ik ben een Groninger!”

De liefde voor die stad – voor haar gebouwen, inwoners en verleden – was zo groot dat het zijn Stad werd. Hij groeide uit van docent aardrijkskunde en maatschappijleer aan het Leon van Gelder tot Stadshistoricus. Onder de titel ‘Beno’s Stad’ maakte hij in vierhonderd uitzendingen de lokale geschiedenis toegankelijk. Daarvoor kreeg hij in 2010 de Erepenning van de Stad. Ook schreef hij voor diverse kranten en bladen, verkleedde zich als menig historisch figuur (van Menno Simons tot de Goedheiligman), voetbalde bij de Fivel, was vaste bezoeker van de Groninger Archieven en had 257 publicaties op zijn naam.

Ondanks dat Beno zichzelf beschreef als “niet zo’n kerkganger”, zette hij zich ruimhartig in voor de doopsgezinden. Naast de fascinatie voor het verleden speelde hierin mee dat hij de opdracht ervoer om zich in te zetten voor een vreedzame, rechtvaardige en duurzame samenleving. Hij voelde zich onderdeel van een historische beweging die hij het liefst zou willen doorgeven aan een nieuwe generatie, maar waarvan hij ook merkte dat dit slechts beperkt lukte. Mede daarom was hij geïnteresseerd in doopsgezinde families, waarvan sommige leden niet en andere wel voor de doopsgezinde traditie kozen.

Beno liet zich op zijn persoonlijke geloofsgetuigenis dopen in 1982 en was ruim veertig jaar lid van de Doopsgezinde Gemeente Groningen. Hij maakte meerdere keren deel uit van de kerkenraad. Van 2005 tot 2011 en vanaf 2020 was hij voorzitter. In die hoedanigheid was hij sinds 2020 ook bestuurslid van Stichting Het Doopsgezinde Gasthuis. Hij heeft zich jarenlang ingezet voor het vredeswerk en wist als landelijk hoofdredacteur een flinke bijdrage te leveren aan de doopsgezinde geschiedschrijving.

In zijn persoonlijke drijfveren springen twee aspecten naar voren: vrede en toekomst. Hij wilde zich nog één keer inzetten om de traditie nieuw leven in te blazen en een belangrijk onderdeel van die traditie was voor hem de principiële geweldloosheid. Als mensen de wapens niet meer zouden opnemen, dan zouden er geen oorlogen meer zijn. Die toekomst is hem helaas niet meer gegeven.

Beno laat drie kinderen na uit zijn eerste huwelijk en heeft – na nog een dierbare relatie – opnieuw liefde gevonden. Nadat hij enkele weken geleden plotseling geconfronteerd werd met een herseninfarct en alvleesklierkanker, wilde hij nog graag trouwen. Op eerste kerstdag is dit huwelijk voltrokken. Kort daarna is hij in het Martiniziekenhuis overleden. Op 6 januari (Driekoningen) vond in besloten kring de uitvaart plaats in ‘zijn’ Doopsgezinde Kerk.

Tot slot, ooit schreef Beno: “Als iedereen gelukkig is heb je de hemel op aarde. Het nastreven van geluk, niet alleen voor jezelf, maar voor iedereen: dat is voor mij hemel.” Dit streven tekende hem en daarmee gaf hij een stukje hemel op aarde. Moge hij nu rusten in vrede en de herinnering aan hem tot troost en inspiratie zijn voor hen die hem liefhebben.