Lezers van dit magazine zijn grotendeels wel- en zelfstandig denkende mensen, die goed weten hoe ver de politiek in dit land nog verwijderd is van de komst van het koninkrijk van de hemel. Of je met je stem voor de Tweede Kamerverkiezingen die komst kunt versnellen, durf ik niet te zeggen. Wel heb ik het idee dat er bepaalde partijprogramma’s zijn die het koninkrijk van de hemel onbehoorlijk in de weg staan. Maar ik hoef niemand te vertellen dat je daar beter niet op kunt stemmen.

De eerlijkheid gebiedt mij te melden dat ik op dit moment zelf ook nog niet weet wie mijn stem krijgt. Zelfs van de partijkeuze ben ik nog niet zeker. Een van de opties die ik overweeg betreft een partij die sinds de oprichting het verwijt heeft gekregen dat het een one issue-partij zou zijn. Hoe verzin je anders zo’n naam: Partij voor de Dieren? Politiek is toch zeker mensenwerk, in een mensenmaatschappij? Daar is natuurlijk van alles tegenin te brengen: de Partij van de Arbeid en de Partij voor de Vrijheid zouden dan toch van hetzelfde euvel beticht moeten worden (dat dat in het laatste geval eigenlijk ook zo is, laat ik hier maar even, dat snapt u verder zelf wel). En het kan nog wel gekker: kun je aan de naam aflezen waar de Piratenpartij voor staat? Ik niet.

Het komt dus aan op de lading onder de vlag, en op de mensen die de inhoud van hun partijprogramma vorm willen gaan geven. In Nederland telt allebei: je kunt kiezen op welke partij en op welke persoon je stemt. In de meeste gevallen zul je dus eerst de partijprogramma’s door moeten spitten, of op zijn minst een kieswijzer of stemkompas moeten invullen. En dan kruis je binnen de partij van je voorkeur de persoon aan die jij het meest vertrouwt, óf je kiest simpelweg voor de lijsttrekker. Doe je dat laatste, dan kan het gebeuren dat de betreffende lijsttrekker ten onrechte gaat lopen pronken met de hoeveelheid stemmen die hij heeft gekregen.

Aan de andere kant kun je met een stem op niet-de-lijsttrekker ook iets zeggen over diezelfde lijsttrekker. Om nog even terug te keren naar de Partij voor de Dieren: Esther Ouwehand was het lijsttrekkerschap van haar partij bijna door de neus geboord. En toen een groot deel van de partij daartegen in opstand kwam en eiste dat ze alsnog op die positie terecht zou komen, weigerde zij dat in eerste instantie. Ze wilde dat eerst de kwestie over haar al dan niet integer zijn opgehelderd werd. In haar woorden: “Ik wil het nieuwe bestuur daarbij niet voor de voeten lopen.”

Daarmee stelde Ouwehand de idealen van haar partij boven haar persoonlijke belang; het is een, of misschien wel hét kenmerk van een goede leider. De verkiezingsuitslag zal uitwijzen of ze er verstandig aan heeft gedaan haar positie als lijsttrekker opnieuw in te nemen.

Ik vertrouw erop dat u stemt op een integer politicus met integere idealen.