Geert Harmen Veenstra is 22 jaar, woont sinds ruim een jaar in Groningen en studeert Ondernemerschap en Retailmanagement aan de Hanze Hogeschool. Als communicatieadviseur kun je hem tegenkomen bij verschillende plekken binnen de Protestantse Gemeente Groningen.
Geert Harmen geeft onder andere workshops over doelgroepenbenadering en adviseert organisaties als de SKLO (Studentenkoepel Levenbeschouwelijke Organisaties), het GSp Studentenplatform voor Levensbeschouwing en Mosterd. Ook heeft hij de Remonstrantse Gemeente Groningen geholpen na te denken over het inzetten van sociale media. Voor de Nacht van de Levensbeschouwing heeft hij campagnes bedacht en mee uitgevoerd, hij kijkt nu soms ook mee met de Happietaria. Hij schuift regelmatig aan bij Maaltijd & Meer van het GSp.
Wat heeft je naar Groningen gebracht
"Mijn ouders hebben binnen een week gekozen om een oude basisschool in Visvliet te kopen. Visvliet ligt op de grens van Groningen en Friesland, het was op het randje van comfortabel, aangezien mijn vader een echte Groninger is. Mijn vader is geboren in Enumatil, opgegroeid in Noordhorn en hij wilde graag terug naar het Noorden. Tot mijn twintigste heb ik in IJsselstein gewoond. We hadden al wel eens wat rondgekeken in het Noorden, maar opeens was het zover. Toen zeiden ze: ‘We hebben een bod uitgebracht en we gaan het doen.’ Dat proces was wel wat overweldigend, maar ik vind het ontzettend leuk voor ze, hier hebben ze altijd van gedroomd.
“‘We zouden het leuk vinden als je het avontuur mee aangaat, maar het is aan jou.’ Ik had net een half jaar in de zorg gewerkt, ik had mijn opleiding Maatschappelijke zorg begeleider specifieke doelgroepen afgerond, maar was er nog niet helemaal gelukkig mee. Dus ik dacht, wie weet is het een win-winsituatie en kan ik zelf ook een nieuw hoofdstuk beginnen. De verhuizing was ook wel stiekem een mooie smoes om van alles los te laten uit mijn vorige situatie, behalve mijn vriendin dan. Na een half jaar net iets te veel te hebben gegamed, dacht ik, ik wil toch echt iets nuttigs gaan doen. Ik was al wel bezig met wat ideetjes voor ondernemingen en ik heb ook een tijdje bij het DigiD gewerkt. Daar merkte ik vooral dat ik mensen helpen heel erg waardevol vind. De telefoontjes die ik deed, duurden ook altijd veel te lang. Het ‘zorgen’ (ondersteunen en helpen) zit er nu eenmaal in, het is onderdeel van wie ik ben. Dus ik zocht naar een andere manier waarop ik dit kon inzetten. Nu woon ik in een woonboot aan de Turfsingel, samen met mijn beste vriend, en leef ik in mijn droom die ik over het leven had. Soms is dat wel een beetje een gek besef.”
Welke opleiding ben je gaan doen?
“Ik doe Ondernemerschap en Retailmanagement en zit in het derde jaar. Op dit moment volg ik een minor Communicatie en Campagnes. De opleiding in ondernemerschap geeft ruimte om je te ontwikkelen, je krijgt methodes aangereikt die je kunt uitproberen bij desbetreffende projecten. Ze stimuleren je om een eigen bedrijf te beginnen, fouten te maken en zo verder te leren. Dit werkt voor mij, ik heb goed geleerd hoe ik fouten moet maken. Je moet doen om verder te komen, dingen doen helpt. Ik heb het van jongs af aan meegekregen, mijn vader zei altijd: ‘Je weet nog helemaal niet of je het niet leuk vindt.’ Ik moet het ervaren en er dan achter komen wat ik wel of juist niet leuk vind. Uiteraard zijn er altijd dingen aan een opleiding die niet zo leuk zijn, maar ik redeneer zo: waarom wordt mij dit gevraagd te doen? En dan aan de slag, methodes toepassen en kijken of het voor mij werkt. Ik vind het erg leuk om nu de minor Communicatie en Campagnes te doen, nu kan ik veel toepassen in mijn werk en dat is motiverend.”
Hoe wordt dat nu concreet?
“Ik heb inmiddels een eigen bedrijf in communicatie en advies. Ik ben betrokken bij Mosterd, die de doelgroep van bijna afgestudeerden, net werkenden heeft. Het is, zeg maar, de opvolger voor studenten die bij het GSp actief zijn geweest. Ze houden zich bezig met gemeenschapsvorming en zingeving, voor en door de mensen. Ik denk mee over de communicatieve uitdagingen waar ze voor staan. Het is een iteratief proces. Je hebt een plan als hulpmiddel, het is niet handig om zomaar iets te doen. En tegelijkertijd kan het plan ook aangepast worden, je moet niet bang zijn om het fout te doen. Ik zeg ook altijd: Ik ben niet de oplossing, het is een samen werken aan de oplossing en daar ook iedere keer weer over reflecteren.”
Ben je zelf geïnteresseerd in zingeving?
“Zingeving is iets wat eigenlijk altijd aanwezig is. Vanuit de zorgopleiding moest ik naar mijn idee zoveel reflecteren, dat ik bijna niet meer anders kan. Het is de manier geworden hoe ik naar dingen kijk. Vanuit thuis ben ik protestants opgegroeid, ik zal mezelf nu niet christen noemen. Maar het zijn wel de normen en waarden die ik dagelijks met mij meeneem.”
