De Tweede Kamer stemt 3 oktober over de Spreidingswet voor de asielopvang. INLIA-directeur John van Tilborg hoopt dat de wet wordt aangenomen. Ondanks het feit dat er een beter alternatief is, maar: “Iets is beter dan niets.”

Het kan echt niet langer zo, vindt van Tilborg: “We hebben vorig jaar mensonterende toestanden gezien in Ter Apel. En er moeten nog steeds noodoplossingen komen. Maar dit is gewoon op te lossen.” Het gebrek aan opvangplaatsen komt onder meer doordat weinig gemeenten asielopvang bieden.

De Spreidingswet verplicht alle gemeenten mee te doen. Gemeenten zelf willen dat de wet er komt – wel in een beter uitvoerbare vorm – en ook de Vereniging van Nederlandse Gemeenten pleit daarvoor.

’t KAN: fatsoenlijk, eerlijk en duurzaam
Ondertussen ligt er een ander voorstel om de crisis in de asielopvang fatsoenlijk, eerlijk en duurzaam op te lossen: Plan ’t KAN. INLIA nam er samen met de Raad van Kerken in Nederland, deskundigen en gemeentelijke bestuurders het initiatief voor. Het plan is naar hun overtuiging eenvoudiger, beter en sneller uitvoerbaar dan de Spreidingswet.

Kleinschaligheid is het speerpunt: “Een schaal die past bij de omgeving is beter voor de samenleving, de integratie, de nieuwkomers zelf. Het enige tegenargument is bedrijfseconomisch. En dat is een kwestie van hoe je het organiseert.”

De wijze waarop INLIA al jaren opvang organiseert, met veel eigen verantwoordelijkheid en regie voor asielzoekers zelf en met betrokkenheid van de omgeving, drukt de kosten. Van Tilborg: “En dat gaat prima. Maar belangrijker is volgens mij dat we er in Nederland aan toe zijn om een afweging te maken niet enkel op basis van de kosten, maar op basis van wat goed is voor de maatschappij.”

De initiatiefgroep zet de lobby voor het plan voort. Lees hier het Plan KAN: Kleinschalige asielopvang in Nederland: bit.ly/plan-t-kan.