Ik liep wat onwennig naar binnen. De muren, de ramen, de banken. De mensen. Het was al zo lang geleden. De paar keer dat ik hier was in de tussentijd bleef het zo stil. Even slikken was het wel, de eerste keer weer zingen. En wat zongen we! ‘Dit is een morgen als ooit de eerste, zingende vogels geven hem door. Dank voor het zingen, dank voor de morgen, beide ontspringen nieuw aan het woord.’

Kerkganger