Zomaar een zonnige zondag. Een heel aantal mensen – met bekende en nieuwe gezichten – weet de weg te vinden naar de plek van ontmoeting. Dat is niet meteen de vertrouwde kerk met zijn houten banken. We buurten eerst in de ontmoetingsruimte met een bakkie; over en weer kennismaken gaat zo heel makkelijk. Even later vieren we vanuit verschillende achtergronden deze ochtend samen ons geloof. Eerst met aanpakken die me stiekem doen denken aan de kindernevendienst van weleer. Het is fijn om op de dag des Heren eens niet volgens het bekende stramien samen stil te zijn, te vieren en te zingen. Maar juist met heel veel mensen die elkaar goed en minder goed kennen op te trekken, te praten, te knutselen, soepgroenten te snijden, liederen te ontleden, een estafette af te leggen (en elkaar goed te helpen) en naar verhalen te luisteren. Het eten en de verhalen verbinden ons en geven een mooie start voor een verder stralende dag.