145 namen klonken tijdens de viering van Allerzielen in de Petruskerk in Uden. De namen van de in het afgelopen jaar overleden parochianen uit Uden, Veghel en omliggende dorpen. Uden en Veghel waren tijdens de eerste coronagolf één van de zwaarst getroffen gebieden in Nederland. Nooit eerder werden in de Petruskerk tijdens Allerzielen zoveel namen genoemd.

Annelies Noordhof-Hoorn

Uiteindelijk brandden er 145 kaarsjes; voor iedere parochiaan één. De pastoor richtte zich via de camera tot zijn gemeente en alle nabestaanden. Zoals het tijdens de eerste coronagolf vaak niet mogelijk was om een uitvaart bij te wonen, zo verhinderde de nieuwe coronagolf het fysiek bijwonen van deze mis.

Komende Gedachteniszondag (22 november), ook wel Eeuwigheidszondag of Zondag Voleinding genoemd, zal in de protestantse kerken in Nederland een vergelijkbaar beeld te zien zijn. Normaal gesproken biedt deze laatste zondag van het kerkelijk jaar gelegenheid om met elkaar degenen die ons zijn ontvallen te herdenken. Samen met de gemeente en ook met familie en dierbaren van de gestorvenen. Een gedeeld moment van bezinning, troost en bemoediging. Dit jaar kunnen we niet met elkaar als familie of vrienden naar de kerk. Dat is een gemis (het zoveelste). Toch blijft de kracht en troost die uitgaat van het noemen van de naam van de gestorvene en de leeftijd die hij of zij mocht bereiken even sterk, ook al komt die via de computer tot ons: God kent ons bij onze naam.

Onze gedachten zullen die zondag uitgaan naar de familie en geliefden van de jongste neef van mijn man. Enkele weken geleden stierf hij, nog maar 27 jaar oud. Tijdens zijn ziekbed heeft hijzelf de tekst uitgezocht voor zijn begrafenis, namelijk uit Jesaja 43: “Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van mij! Moet je door het water gaan – ik ben bij je; of door rivieren – je wordt niet meegesleurd. Moet je door het vuur gaan – het zal je niet verteren, de vlammen zullen je niet verschroeien.”

Kanker, corona, geweld, bosbranden en overstromingen teisteren ons, bedreigen ons en boezemen ons angst in. Maar God belooft dat het vuur ons niet zal verteren en het water ons niet zal meesleuren. Het vuur in de oven verzengde Daniël niet; een engel stond hem bij. Het volk Israël trok droogvoets door de Jordaan, de rivier sleurde hen niet mee. Deze oude verhalen symboliseren de kracht van Gods liefde. De dood heeft niet het laatste woord.