“Vroeger nam je een zakje met boterhammen mee naar school. Nu staan ze in de rij voor een dure broodjeszaak.” “In mijn tijd gingen we gewoon op vakantie naar de Veluwe of Scheveningen.” “Wat nou kou? Wij hadden vroeger thuis één kolenkachel in de huiskamer en verder niets.” Op Twitter volg ik het account ‘Brieven van Boomers’. Ik moet vaak gniffelen om deze verzameling ingezonden brieven van gepensioneerden, die vaak de strekking hebben ‘vroeger was alles beter’ of ‘die luxe hadden we vroeger niet’. Het zijn vaak gemakkelijke antwoorden op actuele problemen: depressieve jongeren moeten zich niet zo aanstellen, de oorlog in Oekraïne mag ons geen geld kosten of een man is een man, een vrouw is een vrouw.
De rubriek met ingezonden brieven wordt voor een groot deel gevuld door gepensioneerden die hun huis afbetaald hebben, een goede auto voor de deur hebben staan, geregeld op vakantie gaan of een ander uitstapje maken. Zij hebben volop de tijd om goed te gaan zitten voor een brief. Jongeren doen dat niet, die zitten maar op hun telefoon. Laat staan dat ze nog weten hoe je een brief moet schrijven. Om maar te zwijgen over hun kennis van de Nederlandse taal.
Het is leuk om je te verkneukelen over dit soort teksten van oude mopperkonten, maar na een tijdje begon het bij mij te knagen. Moet je na je pensioen maar stil achter de geraniums gaan zitten en je mening voor je houden? Je terugtrekken uit het maatschappelijk debat en kritiekloos klaarstaan om op ieder moment je kleinkinderen op te kunnen vangen? Uiteraard verscheen hierover ook een ingezonden brief in de krant.
Bovendien betrap ik mezelf steeds vaker op boomergedachten. Hoezo de verwarming uitdoen in een ruimte waar je niet bent? Dat deed ik altijd al. Mijn vader zei altijd: we werken niet voor het elektriciteitsbedrijf. Waarom moeten de kinderen van de buren met de auto naar school worden gebracht? In mijn tijd gingen we gewoon lopend of op de fiets. Vorig jaar ben ik vijftig geworden en het conservatisme ligt op de loer. Een eigen huis, een auto en genoeg geld op de bank.
Hoe behoed je jezelf ervoor een oude zeur te worden? In praatprogramma’s hoor ik discussies die in de jaren tachtig al bij Rondom Tien voorbijkwamen en op de radio hoor ik liedjes die prima in de Top 40 van 1984 hadden gepast. Discussies over woke en lhbti+’ers vind ik ingewikkeld. In mijn tijd (…) had je homo’s en lesbiënnes en nog zeker geen community. Toen zat je nog gewoon in je eentje in de kast.
Het lijkt me niet makkelijk om op dit moment jong te zijn. Er wordt veel van je verwacht, er valt veel te kiezen maar er is weinig ruimte om fouten te maken. Tegelijkertijd lacht de toekomst je niet echt toe met een opwarmende aarde, een tekort aan betaalbare woningen en een onzeker pensioen. Niet iets om als boomer een gemakkelijke mening over te hebben. Wel wens ik de jongste generatie een beetje lichtheid toe. Ik zal eens een ingezonden brief schrijven. Kun je lachen!
